Futbol müsabakalarındaki seyircilerin futbolculara olan saldırıların ve şiddetin hala devam ettiğini görmek tam bir acziyettir. ☘ Sporda şiddet yasası çıktığı halde neden bir türlü uygulanmaz. ☘ Adı üstünde yasa ne derse o olmalı. Bir insan suç işliyorsa, kişi ayırt etmeksizin uygulanmalı. ☘ Düşünün ki bir futbol maçı izlemek üzere tribündesin ve yanındaki kişi futbolcuya ana avrat küfrettiği yetmiyormuş gibi, cebindeki çakmağı, elindeki pet şişeyi ya da ayağındaki ayakkabıyı rakip futbolcuya atıyor. ☘ Bununla da kalmıyor, hıncını alamayıp sahanın içine dalıyor ve bir futbolcuya  attığı yumrukla burnunu  kırıyor. ☘ İnsan insana değil, yasalar bu mahlûkata sormalı; “Sen kimsin?” diye… ☘ Hem de öyle bir sormalı ki alacağı ceza diğerlerine emsal teşkil etmeli. Hala sahaya dalıyorsa, eh! Onu da artık “Allah kurtarsın” telaffuzunun sık yapıldığı yere yani kodese tıkmalı. ☘ Hasta ruhlu bu insanı demir parmaklıklar arasında kaldığı sürece tedavi edilmeli ve rehabilitasyona tabi  tutulmalıdır. ☘ Tedavi olurken de ben ne yaptım da buralara düştüm diyebilmeli. ☘ Kendi kendini sorgulamalı ve değer miydi bu yaptıklarım, hâlbuki futbol maçına gelmiştim, savaşa değil diye kendi kendini sorgulayabilmeli. ☘ Son olarak PSV Eindhoven, Sevilla müsabakasında, kaleci Marco Dmitrovic’e saldıran taraftara, 40 yıl stada girişten men cezası verildiği gibi, 3 ay da hapis cezası aldığını öğrendiğimde “Darısı bizim holiganların başsına” demek geldi içimden… ☘ Spor dostluktur, kardeşliktir.