İnsan dediğimiz varlık hiçleri var edip, sırtında yük büyütür.
Bu yükü taşıdıkça taşır atmak ister tepinir ama nafile atamaz.
****
Bir nefes dinlenirken bile sırtından indiremez.
Artık bu yük sırtının kamburu olmuştur.
****
Hiçi sırtında var eden sensin diyen,
Bir el atmaz yüküne de indirivermez.
****
Dışarıdan bakan o kamburu semere benzetir.
Semere benzetenler ise yük üstüne yük eklerler.
****
Buna son vermek ister, sonlandıramaz.
Çaresizlik içinde hep o yükü satın alacak insanı bekler.
Aranızda yok mu yükünü satın alacak olan...